Λίγα λόγια για την ιστορία της Υδροπονίας
Η ιστορία της υδροπονικής καλλιέργειας
Εδώ θα δούμε κάποια πράγματα για την ιστορία της τεχνολογίας υδροπονικής καλλιέργειας λαχανικών, από την αρχαιότητα έως τα σημερινά συστήματα υψηλής τεχνολογίας.
Είναι εκπληκτικό το πώς εξελίχθηκε με εκθετικούς ρυθμούς ,η τεχνολογία τον περασμένο αιώνα,. Ανακαλύψαμε μόλις την πτήση στις αρχές του 20ού αιώνα και 60 χρόνια αργότερα στείλαμε ανθρώπους στη Σελήνη. Σήμερα, χρησιμοποιούμε συστήματα υδροπονικής καλλιέργειας για να καλλιεργήσουμε τα φρούτα μας σε θρεπτικά διαλύματα, αλλά τότε (οι άνθρωποι!) Εξακολουθούσαν να χρησιμοποιούν την πανάρχαια μέθοδο με το χώμα για να το κάνουν. Παρακάτω θα δούμε λιγο πιο αναλυτικά αυτό τον μελλοντικό τρόπο καλλιέργειας
Πρώιμες ρίζες της υδροπονικής καλλιέργειας
Το γεγονός ότι η λέξη «υδροπονική» προέρχεται από την ελληνική γλώσσα στην οποία μπορεί να μεταφραστεί ως νερό και κόπος δεν είναι τυχαίο, αφού η τεχνολογία δοκιμάστηκε για πρώτη φορά στην αρχαία Ελλάδα. Φυσικά, η έννοια της λέξης άλλαξε δραματικά από τότε, αλλά η έννοια της υδροπονικής καλλιέργειας ήταν παρόμοια: η ανάπτυξη ενός φυτού σε ένα μέσο διαφορετικό από το έδαφος. Παρόμοια υδροπονικές μέθοδοι μπορούν να εντοπιστούν και στους πολιτισμούς της Βαβυλώνας και των Αζτέκων, οπότε δεν μπορούμε πραγματικά να πούμε ότι είναι μια ελληνική εφεύρεση αυτή καθεαυτή.
Αλλά οι Έλληνες, οι Βαβυλώνιοι και οι Αζτέκοι δεν έκαναν πολλά με την τεχνολογία υδροπονικής καλλιέργειας. Οι Ρωμαίοι (ποιος άλλος;) το χρησιμοποίησαν σε μεγαλύτερη κλίμακα, αυξάνοντας τα αγγούρια εκτός εποχής τον πρώτο αιώνα μ.Χ.
Η εγκατάλειψη της υδροπονικής καλλιέργειας
Δυστυχώς, η νέα τεχνολογία δεν αποδείχθηκε μια βιώσιμη λύση τότε και δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε γιατί, δεδομένης της δομής της κοινωνίας τους, που βασίζεται στον παραδοσιακή και απλή παλιά γεωργία. Η υδροπονική καλλιέργεια έπεσε σε πτώση για 1.500 χρόνια, μέχρι το 1600, όταν αρκετές ευρωπαϊκές χώρες άρχισαν να βλέπουν τα οφέλη της καλλιέργειας λαχανικών εκτός εποχής και την προστασία τους από το κρύο, χρησιμοποιώντας μάλλον πρωτόγονα συστήματα καλλιέργειας. Αν και η κλίμακα στην οποία χρησιμοποιήθηκαν αυτά τα συστήματα πρώιμης υδροπονικής καλλιέργειας ήταν πολύ μικρή, ήταν η γέννηση (ή η αναγέννηση) μιας τεχνολογίας που θα γινόταν όλο και πιο πολύτιμη τους επόμενους αιώνες.
Το πιο κοινό πρόβλημα με την κηπουρική του 18ου αιώνα δεν ήταν η ανάπτυξη των φυτών να είναι πιο θρεπτικά ή μεγάλα, αλλά η προστασία τους από κρύα και άλλα περιβαλλοντικά ζητήματα. Ξύλινα κουφώματα καλυμμένα με ημιδιαφανές χαρτί χρησιμοποιήθηκαν για την προστασία των φυτών ή ακόμη και αχύρα και του λαδόκολλες , με το τελευταίο να είναι πιο κοινό στην Ιαπωνία από την Ευρώπη. Αυτά ήταν τα πρώτα βήματα προς τα σύγχρονα υδροπονικά συστήματα καλλιέργειας λαχανικών, αλλά η μεγαλύτερη ανακάλυψη δεν είχε έρθει ακόμη…
Η Υδροπονική καλλιέργεια.
Παρόλο που η καλλιέργεια χωρίς τη χρήση εδάφους ήταν συχνή μέχρι τον 19ο αιώνα, το κύριο μέσο που χρησιμοποιήθηκε ήταν το απεσταγμένο νερό ή διαφορετικά μείγματα που δεν συνέβαλαν στην ποιότητα των λαχανικών που καλλιεργούταν με αυτό τον τρόπο. Ωστόσο, στη δεκαετία του 1860, δύο Γερμανοί βοτανολόγοι, ο Wilhelm Knop και ο Julius von Sachs δημιούργησαν τα πρώτα διαλύματα θρεπτικών αλάτων, με στόχο να οδηγήσουν την υδροπονική καλλιέργεια στο επόμενο επίπεδο. Και το έκαναν, καθώς οι δύο σύντομα απέδειξαν ότι τα λαχανικά που καλλιεργούνται σε τέτοια θρεπτικά διαλύματα όχι μόνο θα μεγαλώνουν ταχύτερα, αλλά θα είναι επίσης και πολύ πιο υγιεινά και θρεπτικά.
Φυσικά, τα αποτελέσματα δεν ήταν τόσο εντυπωσιακά τότε όπως είναι σήμερα. Τα πρώτα λαχανικά που προκάλεσαν εντύπωση είναι γνωστό ότι είναι αυτά του καθηγητή William Frederick Gericke του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, το 1929. Πειραματίστηκε με διάφορα υδροπονικά συστήματα καλλιέργειας χρησιμοποιώντας μια μεγάλη ποικιλία διατροφικών διαλυμάτων και το 1929 δημιούργησε μεγάλη αίσθηση στα μέσα ενημέρωσης. και τους συναδέλφους του, παρουσιάζοντάς τους μια εξαιρετικά μεγάλη ντομάτα (καθώς και πολλά άλλα λαχανικά) που ισχυρίστηκε ότι μεγάλωσε στην αυλή του.
Σήμερα, η υδροπονική καλλιέργεια τείνει να γίνει εμπορική πλέον μέθοδος παραγωγής , παρά κάποιο εκκεντρικό πείραμα. Ξηρές χώρες όπως το Ισραήλ ή τμήματα των Ηνωμένων Πολιτειών χρησιμοποιούν ευρέως αυτόν τον τύπο καλλιέργειας και πρόσφατα μπορούμε να παρατηρήσουμε μια τάση στην υδροπονία με βάση το σπίτι. Δεν είναι νομίζω πολύ εκτός πραγματικότητας να πούμε ότι δεν θα περάσει πολύς χρόνος πριν η υδροπονική καλλιέργεια αντικαταστήσει μεγάλο μέρος της σημερινής γεωργίας.